Gerard Krijnen is de drijvende kracht achter het Kakelnestje in Steenbergen: ‘Ik ben mijn hele leven al vrijwilliger’

In november vond voor de vierde keer de Stadlander Pareltjes Tour plaats. Hiermee zetten we bewoners in het zonnetje die zich op een bijzondere manier inzetten voor hun omgeving. Vanaf december delen we iedere twee weken een bijzonder verhaal van een van onze vele Pareltjes.

Deze week de beurt aan Gerard Krijnen. Hij is de drijvende kracht achter de ontmoetingsruimte bij de twee appartementengebouwen aan de Molenweg in Steenbergen. Samen met Lia Weezenbeek en Jan Bogers runt hij ’t Kakelnestje, zoals de plek is gedoopt. Maar de bewoners weten hem daarnaast voor van alles en nog wat te vinden. Gerard: “Ik kan makkelijk ja zeggen, maar ook nee.”

“Het ligt stil want we mogen er niet in. De mensen missen dat echt heel erg hoor, ze vragen er elke dag naar.” Corona speelt ook de bewoners van de twee appartementengebouwen aan de Molenweg in Steenbergen parten. Hun geliefde Kakelnestje, de ontmoetingsplek achter een van de flats, blijft op slot tot betere tijden.

“Het ligt niet aan mij, maar aan meneer Rutte”, verzucht Gerard Krijnen, die samen met Lia Weezenbeek en Jan Bogers de ruimte runt. “We hebben wel met Stadlander overlegd om het weer open te doen.’ Maar vanwege de coronamaatregelen kwam een oplossing er niet. Het is te lastig. Het Kakelnestje is niet groot en daarom blijft de deur voorlopig dicht.

Maar liefst 63 appartementen tellen de twee gebouwen, waarvan het merendeel wordt bewoond door zeventigers en tachtigers. Allemaal huurders van de woningcorporatie. Lekker dichtbij de Jumbo aan het Floraplein en ook bij het centrum van Steenbergen, en daarmee ideaal voor wie wat ouder is.

Spelletjes, kletsen en lekker eten

De ontmoetingsruimte was tot de jongste lockdown de plek waar gemiddeld zo’n twintig bewoners twee keer per week ’s middags samenkwamen. Om te kaarten, spelletjes te doen, zomaar wat te kletsen en vooral veel te lachen met elkaar. ‘s Zomers is er barbecue, op andere momenten een boerenmaaltijd, gourmetten, mossels eten. “Niet iedereen uit de appartementen komt, we hebben een min of meer vaste groep gebruikers”, legt Gerard uit.

Het gebouwtje dat ze gebruiken was de bouwkeet die werd weggezet toen de gebouwen een aantal jaren geleden werden gerenoveerd. Stadlander vroeg de aannemer om de keet te laten staan om als ontmoetingsplek te dienen. Maar niemand hapte en daardoor stond de ruimte al een tijdje leeg toen Krijnen samen met zijn vrouw aan de Molenweg kwam wonen.

“Ik ben mijn hele leven al vrijwilliger”

Gerard Krijnen

“Gebiedsconsulent Renate Quirijns van Stadlander vroeg of we de keet wilden gaan gebruiken.” Dat was bij Gerard niet tegen dovemansoren gezegd. “Ik ben mijn hele leven al vrijwilliger, jaren bij de scouting hier in Steenbergen, bij het Rode Kruis.”

Stilzitten lukt hem niet, ook niet nu hij inmiddels 75 is. In Jan Bogers en Lia Weezenbeek had hij al snel medestanders. “We kregen van Stadlander 800 euro voor de inrichting. Maar met tafels, stoelen, kopjes en schotels was het geld al snel op.” Via de Huurdersbelangenvereniging konden ze nog wat extra geld scoren, genoeg om onder meer een vaatwasser, oventje en koelkast aan te schaffen.

Lia, Jan en Gerard voelen elkaar aan zonder veel woorden. “Er is niemand de baas, we zijn een hechte club.” Zo verloopt alles vlotjes. Op de vrijdagochtend dat we ze spreken hebben de vrijwilligers zojuist een rondje gemaakt door de twee appartementengebouwen om overal een boterstaaf af te geven. “Dat regelt Jan”, lacht Gerard. “Die gaat gewoon naar de Jumbo om te bedelen. Elke keer weet hij het weer voor elkaar te krijgen. Dat is zo leuk!”

Gerard is voor de bewoners meer dan alleen de man van ‘t Kakelnestje. “Mensen kloppen voor van alles bij me aan, ze zijn allemaal wat ouder en niet zo handig met mail en internet. Dan vragen ze ook mijn hulp als ze bijvoorbeeld hun afvalpas kwijt zijn, maar dan zeg ik: bel maar naar de gemeente. Ik kan makkelijk ja zeggen tegen mensen, maar ook nee.”

Maar als het iets is wat Stadlander aangaat pakt hij al snel de telefoon. ‘Er komt meestal meteen reactie, zoals toen de deur van de hal naar de galerij niet openging. We hebben nu Annique ten Voorden als gebiedsbeheerder. Zij pakt alles goed op.’