Toon Foppele, een vertrouwd gezicht op Tholen: ‘Wij regelen alles voor Stadlander’

Stadlander werkt samen met tal van partners die het onderhoud aan de woningen doen. Vaklieden als Toon Foppele regisseren het werk in de wijk. Zo iemand zit vol verhalen. Tijd voor een bezoek aan de bouwkeet.

Verhalen. En foto’s. Stap bij Toon Foppele (63) in zijn bouwkeet en je komt niet makkelijk weg. Met een brede lach op zijn gezicht wil hij best vertellen over het schilder zijn. Al 47 jaar. Over samenwerken. Met collega’s, met Stadlander en alle bouwpartners. Maar vooral met huurders, de bewoners van de huizen waar Toon onderhoud aan pleegt.

Dat gaat hem makkelijk af. Met Toon is er al snel een klik. “Laatst kwam er een mevrouw uit Stavenisse naar Tholen rijden, op de fiets. Ze belde of we koffie wilden.” Toon ziet het ongeloof op ons gezicht. Zijn telefoon is nooit ver weg. “Kijk maar.” Foto van een dame. Helm op, e-bike met stevige fietstassen. De koffie laat zich er zo bij denken.

Met plezier

“We kennen haar van onderhoud dat we in Stavenisse deden. We maakten wel eens een grapje, dat kon ze waarderen.” En daarom gewoon eventjes koffie! Toon Foppele van Vergouwen Vastgoedzorg is voor veel huurders van Stadlander op Tholen inmiddels een vertrouwd gezicht. Hij is schilder (“dat doe ik het liefst”), maar ook de voorman, hij regisseert het werk. “Ik moet alles regelen.”
Zoals in de Garnalenstraat in Tholen waar hij bezig is als we hem spreken. “Kom maar rond kwart over 9. Dan hebben we schaft.” Want al draait Toon al tientallen jaren mee, stipt 7.00 uur begint zijn dag. Zomer, winter, dat maakt niet uit. Met plezier. Nog steeds. Vooral vanwege de contacten met mensen, zoals zijn vaste collega Kees van der Veeren. “We werken al 40 jaar samen.”

Tekst gaat verder onder de foto

Zeelandbrug

Ze verstaan elkaar zonder woorden, maar tegelijk gaat er geen dag voorbij of zijn er het wel ergens niet over eens. “Daar houden we van, een beetje strijd. Als ik nu weer terug aan het werk ga na dit gesprek gaat Kees vast zeggen dat het te lang duurde.” De grote grijns die volgt spreekt boekdelen.
Nog een foto. Weer Stavenisse. “We stonden op een hoogwerker, 27 meter hoog. Kijk, zie eens op de achtergrond.” Daar parelt de Zeelandbrug in het ochtendlicht. Voor Toon puur genieten. “Mijn hobby is fotograferen.”

Dat komt soms goed van pas. “We zijn nu terug hier in de Garnalenstraat. Voor klein onderhoud. In 2015 waren we hier ook voor energiebesparende maatregelen. Bewoners weten dat niet meer precies. Dan laat ik de fotokes zien die ik toen heb gemaakt.

Tekst gaat verder onder de foto

Briefjes in de bus

Huurders die vandaag de dag vooraf keurig worden geïnformeerd over het werk dat aan de woning plaatsvindt. “We doen briefjes in de bus.” Dan nog gaat dat soms aan de huurders voorbij, weet Toon. “Mensen lezen het niet of niet goed.” Dat geeft soms wat gedoe, maar dat lost Toon professioneel op. “Wij regelen alles voor Stadlander, wij zijn hun partner in de wijk.”
Hij blikt even terug in de tijd. “Vroeger kondigden we niks aan. Stonden we ineens voor de deur. Mensen accepteerden dat. We konden ons materiaal gewoon in de schuurtjes zetten, een keet zoals nu hadden we niet. Wat dat betreft is er wel een cultuuromslag.”

De stad is anders

Maar toch. Vertrouwen is er af en toe nog altijd. “Een bewoner ging van huis terwijl wij bezig waren. Met de mededeling: alles staat open, je kunt je gang gaan hoor.” De andere kant van de medaille: “Vier jaar geleden schilderden we ergens in Bergen op Zoom. We zijn er zeker een half jaar bezig geweest. Als we zes keer koffie hebben gekregen is het veel.” De stad is anders, dat weet hij inmiddels als geen ander.

Tekst gaat verder onder de foto

Zijn lijf is dat inmiddels ook. De steiger op lukt nog prima. “Maar opbouwen doen we niet zelf meer, dat is te zwaar. Onze werkgever heeft ervoor gezorgd dat er steigerbouwers komen.” Al beginnen de jaren te tellen Toon is een voorbeeld voor veel van zijn collega’s. “Ik ben altijd op tijd klaar, volgens planning.” Dat betekent je werk zien. Bij slecht weer toch voorbereidend werk doen voor het schilderen. Zodat je door kunt als het weer droog is. “Wij zijn geen keetzitters