Een deelhuisje van en voor de wijk

De voordeur staat open. Altijd. Wie aanbelt hoort meteen: “Kom maar binnen hoor.” Hier is iedereen meteen thuis, bij Annemarie de Jong (66) aan de Prinses Marijkestraat in onze wijk.

Begin dit jaar begon ze met haar deelhuisje. Het bleek een schot in de roos. “Delen heb ik van mijn ouders meegekregen, die deden dat ook. Mijn dochter zegt: ma je kunt niet de hele wereld op je schouders nemen.” Ze kan niet anders. Ooit was ze zelf klant van Voedselbank Goed Ontmoet. Zo begon het. Wat ze er kreeg en zelf niet gebruikte gaf ze weg. Aan mensen die het net zo hard of nog harder nodig hebben. “Maar als je een paar euro te veel inkomen hebt, mag je niet meer komen.” Het overkwam haar. Ze redt zich inmiddels. Maar ze weet maar al te goed hoe het voelt als het allemaal tegen zit. Als er te weinig geld is voor voedsel, voor toiletspullen.

Fort-Zeekant geeft aan Fort-Zeekant

Annemarie de Jong

Dat bracht haar begin dit jaar op het idee voor het deelhuisje. Het staat voor haar voorgevel. Zonder slot. Dat werkt niet. Wie wat nodig heeft, kan het pakken. Ze vertrouwt op de eerlijkheid van de wijk. En wordt daarin amper beschaamd. Waar de spulletjes vandaan komen? “Je wil niet weten wat mensen allemaal geven. Kijk die doos hier moet ik nog uitpakken. Als ik een loods had, stond ie vol. Fort-Zeekant geeft aan Fort-Zeekant.” Wie wat overhoudt, gunt dat een anderJe verwacht amper anders hier. Het deelhuisje is er de ideale plek voor.

“Condooms haal ik eruit hoor”, lacht ze. “Die had laatst iemand erin gelegd. En ook een fles met Vieux vind ik er niet in thuishoren.” Wat er wel is te vinden? Eten. “Ik zorg dat er een maaltijd is samen te stellen. Daar let ik echt goed op.” Maar ook tandpasta, doucheschuim. Zelfs menstruatieproducten. “Ik ben officieel verdeelpunt van de Stichting Armoedefonds.” Deze landelijke organisatie vecht tegen wat tegenwoordig menstruatiearmoede heet. Vrouwen die geen geld hebben om maandverband of tampons te kopen.

‘Je hoeft het niet uit te leggen’

Het huisje, waterdicht, kreeg ze van mensen uit Vught. Die zagen via Facebook haar initiatief en steunden haar. “Als je goed bent voor een ander krijg je zelf er wat voor terug.” Toch houdt ze wel in de gaten wie er naar haar deelhuisje komt. De meeste mensen kent ze, het zijn wijkbewoners. Maar toch.

Wie echt in nood zit kan altijd op Annemarie rekenen. Desnoods trekt ze haar eigen vriezer leeg als ze een berichtje krijgt dat het eten op is en er echt geen geld in huis is om nog wat te kopen. Dat mensen echt aan de grond zitten! “Ik zeg dan tegen ze: je hoeft het niet uit te leggen. Hoeveel schaamte moet je overwinnen om zo om hulp te moeten vragen.”

Waterpas geruild voor koffie

Als ze af en toe eens geld krijgt, koopt ze er spulletjes voor. “Dan laat ik het bonnetje zien om te voorkomen dat ze zeggen dat ik ervan profiteer!” Of ze ziet zelf iets dat van pas komt. “In de Zandstraat onlangs stond bij een huis van alles om gratis mee te nemen. Ook een laserwaterpas. Die heb ik geruild voor twee pakken koffie.”

Intussen is ze in gesprek met de Jumbo op de Bergse Plaat. Want in zo’n supermarkt blijft er altijd wel iets over waar ‘haar’ mensen blij mee zijn. “En niks dat over de datum is, dat doe ik echt niet.” Ook is er sinds kort contact met SDW in de Markiezaten. “Er wordt elke dag gekookt. Maar er blijft eten over. Dat willen ze nu gaan invriezen. Of ik er mensen voor weet.” Gaat lukken, geen twijfel mogelijk.