Fort-Zeekant verandert en bloeit op, wat blijft is The Tang Dynastie, de Chinees in de wijk

Veel verandert in Fort-Zeekant. Maar wat blijft is dat markante gebouw op de hoek Casper Fagellaan en Borgvlietsedreef. Een beetje onderkomen aan de buitenkant, maar de vriendelijkheid binnen doet dat snel vergeten. Welkom bij The Tang Dynastie, het Chinese restaurant waar de tijd een beetje heeft stilgestaan.

Het is zondagmiddag 12 uur. Voor het echtpaar Xiaojing Hu en Xi Chen begint nu al de werkdag. Op deze vrije dag voor de meesten van ons, werken ze nog langer en harder dan op doordeweekse dagen. “Alleen op maandag zijn we vrij, dan denk ik ‘ha lekker’.”

Terwijl Xi zich verontschuldigt (“ik moet aan het werk in de keuken”) schuift zijn vrouw Xiaojing aan tafel voor een gesprek over hun bedrijf, over de wijk. Samen met haar zoon Zhouxu (Jason voor vrienden) van 13 jaar. “Ik spreek niet goed Nederlands”, legt ze uit. Want ook al is ze 20 jaar hier, het blijft lastig. “Heel anders dan het Chinees”, lacht ze haast verontschuldigend.

Maar Zhouxu, leerling van Gymnasium Juvenaat, maakt dat meer dan goed. “Ik ben hier geboren. Ik heb meer moeite met het Chinees. Maar in de Europese talen ben ik goed hoor. Met mijn moeder praat ik Nederlands en Chinees door elkaar.”

Van Utrecht naar Fort-Zeekant

Drie jaar geleden kwam het gezin naar Bergen op Zoom. Waar pa Xi eigen baas kon worden in het restaurant in Fort-Zeekant. In Utrecht waar ze eerst woonden, was hij in dienst als kok. Hij wilde graag op eigen benen staan. Zijn eigen zaak runnen. Zo kwam het Bergse restaurant op zijn pad dat hij kon huren en waar hij een traditionele Chinese keuken voert, zoals wij Nederlanders die kennen en graag hebben. De naam The Tang Dynastie was er al, dat lieten ze zo.

Een tweemansbedrijf, want het echtpaar doet alles samen. Personeel is er op dit moment niet. Daarom springt Zhouxu af en toe bij aan de telefoon. En ontfermt hij zich bijvoorbeeld over zakelijke brieven die zijn ouders krijgen. Met een zus van 14 jaar en een broertje van 8 jaar woont hij samen met zijn vader en moeder in een huurwoning in de wijk. “We hebben eerst boven het restaurant gewoond. Maar dat was te klein.”

Park

Voor Xiaojing en Xi is het hard werken geblazen. Hun zaak is vooral in trek als afhaal. Binnen zijn er tafeltjes genoeg voor gasten die er willen eten. Maar dat is eerder uitzondering. “Af en toe komen er mensen.” De meeste klanten bellen en halen even later hun maaltijd op. En dat begint op zondag al vroeg blijkt tijdens het gesprek.

Al zijn ze nog maar kort in Fort-Zeekant, toch ziet vooral Zhouxu wel de veranderingen. “Ik speelde altijd achter ons restaurant. Maar nu is dat veranderd in het park en zijn de bomen die er stonden gekapt.” Het park is mooi, zegt hij. Maar hij is wel zijn speelplek kwijt. Zo verdwenen ook wat grasveldjes waar ie speelde. “Daarom ga ik nu meestal naar het Amaliaplein.”

Uitstraling restaurant

Zijn ouders zijn vooral bezorgd over het uiterlijk van hun restaurant. Terwijl Fort-Zeekant opbloeit, ziet hun pand er zo langzamerhand gedateerd uit. Dat vinden ze niet leuk, benadrukt Xiaojing. “Maar dat is voor de eigenaar. We hebben dat al heel vaak gevraagd.” Zeker nu ook de Scheldeflat, hun overbuur, gaat verdwijnen en er nieuwbouw voor in de plaats komt, zou ze het graag anders zien.

Wat ze wel hoopt, is dat het restaurant goed bereikbaar blijft. Zeker nu er zo dichtbij gewerkt wordt. “We zijn afhankelijk van onze klanten die komen afhalen. Een tijd terug was de weg afgesloten vanwege de aanleg van leidingen. Klanten konden hier niet komen. We hebben gebeld en gebeld met de gemeente. Maar nooit iets terug gehoord.”

In het pand zit nu al zo’n 30 jaar een Chinees restaurant. Ervoor stond het bekend als het café van Sjonneke Jansen. Ooit was er zelfs een speeltuintje. En was hier aan het einde van de Borgvlietsedreef waar de stad ophield de Oosterschelde niet ver weg. Ook dat is veranderd!