Koos en Marion: “We twijfelden geen moment over ’tweede-kans-zonnepanelen’

Fort-Zeekant zit vol verrassingen, steeds weer. Bijvoorbeeld aan de Scheldelaan 29 waar Koos (deze maand 73) en Marion Polderman (66) wonen. Een mooi huis met uitzicht op de bosschages aan de rand van Kijk in de Pot. Rustig wonen in een goed verzorgde omgeving.

We zijn hier omdat het echtpaar zonnepanelen op het dak heeft laten plaatsen. Een aanbod van woningcorporatie Stadlander. Tien stuks maar liefst. “Ze pakken ’s ochtends al zon”, meldt Koos. Met die zonnepanelen is iets bijzonders aan de hand. Normaal gesproken biedt Stadlander zes nieuwe zonnepanelen aan. Tegen een geringe bijbetaling in de servicekosten, in dit geval van 13,50 euro per maand. Koos en Marion hadden daar al mee ingestemd toen ze de vraag kregen of ze in waren voor tien gebruikte exemplaren. Onder andere afkomstig van woningen van Stadlander, die in Halsteren zijn gesloopt aan de Mozartstraat en Beethovenlaan.

‘We besparen geld’

Nog prima van kwaliteit. Samen leveren ze maar liefst 2000 kWh per jaar aan stroom. Het standaardpakket met zes panelen ‘doet’ 1500 kWh. “We hebben geen moment getwijfeld”, zeggen de echtelieden. Want voor die tien panelen die veel meer stroom leveren, betalen ze ook maar 13,50 euro per maand extra. “We wekken meer stroom op nu en zo besparen we juist geld.” Geen speld tussen te krijgen. En nog duurzaam ook: in totaal hebben zo’n 100 gebruikte zonnepanelen een tweede kans gekregen!

Het zonnepanelenpakket is onderdeel van een flinke opknapbeurt van de huurwoningen in de omgeving van de Maaslijn, Rijnlaan en Scheldelaan. In opdracht van Stadlander is Induco in de ‘Rivierenbuurt’ met de woningen bezig.

Zo hebben de woningen onder meer dakisolatie gekregen, zijn de zoldervloeren verbeterd, kwam er een nieuw dakraam en is de woning geschilderd. “Die isolatie op zolder scheelt enorm, het is er een stuk minder warm.” En in de winter zorgt die isolatie er juist voor dat warmte niet weglekt uit de woning.

Spelen aan de Zeekant

Koos en Marion zijn er ronduit tevreden over. Want zeggen ze: “We willen hier niet weg.” Maar daar zit een verhaal achter blijkt al snel. “Ik ben hier als jongetje van 11 jaar komen wonen met mijn ouders. In 1962. Het was toen een nieuw huis. Ik ben hier opgegroeid. Speelde aan het water. We gingen vissen vangen, liepen tot aan de Kop van ’t Hoofd, sneden zeekraal.” Het is onvoorstelbaar nu, maar zo dichtbij was de Oosterschelde toen.

Hij glundert als hij die herinneringen ophaalt. “Mijn vader waarschuwde ons voor het water. Hij zei: let goed op, dat komt altijd van achteren.” In de tijd dat Koos opgroeide was Kijk in de Pot nog vol in gebruik als militair oefenterrein, ook voor schietoefeningen. “Als er een oranje vlag was gehesen mocht je er eigenlijk niet langs, maar dat deden we toch. Dan hoorde je af en toe iets langsfluiten.” Dat iets was dan een kogel die ‘voorbijkwam’. Ach, als je jong bent …

Toen de vader van Koos op zijn 88e naar het bejaardentehuis ging (zijn moeder was al eerder overleden) besloot het echtpaar terug te keren naar de Scheldelaan. Dat is inmiddels 28 jaar geleden. “We kregen speciaal toestemming dit huis te huren.” Een keuze waar ze tot de dag van vandaag geen spijt van hebben. “We wonen hier schitterend.”