Wonen waar de huisarts praktijk hield, bevalt prima: ‘alles is nieuw voor me’

De praktijkruimte van de huisarts in Poorthove werd vorig jaar omgebouwd tot twee appartementen. En ook de entree werd extra mooi gemaakt, met op de wand een grote foto van Poortvliet vanuit de lucht gezien. Niet lang na haar verhuizing spraken we met Miranda, één van de nieuwe huurders. Miranda is tevreden met het plekje waar ze is geland.

“Ik heb overal al gewoond. Dit kwam voorbij en het paste,” zegt ze heel nuchter. Van oorsprong komt ze uit Zeeuws-Vlaanderen. Maar aan het gemak waarmee Miranda praat, merken we al snel dat ze overal thuis is. Over ruimte heeft ze niet te klagen. “Ik heb ook naar een woning in West-Brabant gekeken, die was veel kleiner.”

Haar appartement is wel bijzonder, hier hield tot niet zo lang geleden de huisarts spreekuur. Maar de huisartspraktijk ging weg. De ruimte stond leeg. Stadlander besloot tot een verbouwing tot twee appartementen. Want er niks mee doen is zonde, vond de corporatie. Bovendien is dat niet goed voor de leefbaarheid van een woongebouw als Poorthove.

Bel

Miranda heeft een van de twee nieuwe woningen. “Je ziet er niks van. Alleen heb ik geen brievenbus in de voordeur, de overige woningen wel,” lacht ze. Voor wie goed oplet is er nog een aanwijzing dat er iets is veranderd: de bestrating van de galerij loopt lichtjes omhoog bij haar voordeur. “Dat was zeker makkelijk voor patiënten met een rollator,” denkt ze. Het nieuwe appartement pal naast het hare is nog niet bewoond. In de eerste dagen was er iets niet in orde met de bel. “Als er bij die buurwoning werd aangebeld, ging ook bij mij de bel. Dat is gelukkig snel verholpen.”

Poes Floris

Ook had ze wat gedoe over het water en de energie. “Bij het voorschot werd meteen teruggekoppeld naar het verbruik van de huisartsenpraktijk.” Dat was eventjes schrikken, maar werd gelukkig snel rechtgezet. Omdat ze nog druk is met inrichten heeft ze nog weinig contact met de overige bewoners gezocht. “Ik ben wel op een mosselavond geweest in de gemeenschappelijke ruimte, dat was goed voor de kennismaking.” Ook is ze met poes Floris regelmatig in de gezamenlijke tuin te vinden. Ze laat haar huisgenoot aan een touwtje uit. “Dat is-ie van jongsaf aan gewend. Maar druk in de tuin is het niet, heeft ze ervaren bij haar bezoekjes. “Ik zie daar bijna nooit iemand.” Het merendeel van de bewoners is op leeftijd, weet ze. “Ik ben de jongste, denk ik.”

Veel groen

Haar balkonnetje aan de straatzijde heeft ze zo groen mogelijk aangekleed. Om het stenige van de straat een beetje te camoufleren. Zo maakt ze van haar huis steeds meer een echt thuis. Voorzichtig is ze ook al het eiland Tholen aan het verkennen. Met de auto. Met de fiets. Lekker door de polders of langs het buitendijkse fietspad richting Smerdiek. “Alles is nieuw voor me.” De Aldi in Tholen vindt ze een uitkomst. “Ik winkel daar graag.”

In haar woning is het centrale punt de lange tafel waar we ook voor dit gesprek zitten. “Ik teken en doe mee aan online masterclasses. Je kunt er vragen stellen, je werk kan besproken worden, dat is me al een paar keer overkomen. Voordeel is ook dat je zo’n les kunt terugkijken.”