Arie van de Ree: ‘Je doet het nooit alleen, altijd samen’

“Ze kennen je.” Sint-Maartensdijk en Arie van de Ree (74), dat is een mooie combinatie. Helpen is voor hem iets vanzelfsprekends. Dit is het verhaal van Arie van woonzorggebouw Maartenshof. Van huismeester die altijd klaar stond tot een niet meer weg te denken vrijwilliger.

Toen hij nog in Maartenshof werkte als huismeester, was hij er in zijn vrije tijd al bij als vrijwilliger, als er iets voor de bewoners werd georganiseerd, zoals bijvoorbeeld een mosselavond. Daar ging hij gewoon mee door na zijn pensionering. Tot op de dag van vandaag is Arie een vaste waarde in Maartenshof.

Helpen. Klaar staan voor de ander. Dat zit nu eenmaal in hem. “Maar sinds ik ben gestopt met werken doe ik het wel samen met mijn vrouw Josien (72), dat vinden we prettiger, ik ben vergroeid met Maartenshof omdat het werk er zo mooi was.”

Castria

Als schilder begon hij zijn werkzame leven. Eerst in de bouw, later kwam hij in dienst van woningcorporatie Castria, een van de voorlopers van Stadlander. De huurappartementen in Maartenshof zijn van de woningcorporatie, SVRZ heeft er de ontmoetingsruimte en een zorgafdeling.

Ook bij Castria was Arie in het begin schilder. Later groeide hij tot huismeester voor het gebouw dat eind vorige eeuw de deuren opende. “Nieuwe bewoners maakten we wegwijs, bij verhuizingen verleenden we hand- en spandiensten. We deden echt alles, van een stopcontact maken tot sneeuwruimen. Zwaar werk, maar heel leuk om te doen om de bewoners te helpen.”

Koffie en wat lekkers

Toen Castria opging in Stadlander vertrok hij, ging vervroegd met pensioen. Als vrijwilliger ging en gaat hij gewoon door. Helpt bij evenementen in de recreatiezaal. “Josien is er elke donderdagmiddag. Dan is er koffie en wat lekkers voor de bewoners. Ik kom dan ook langs.”

Soms maak ik zelf saté

Maar er zijn ook nog steeds bijzondere momenten. Zo wordt er bijvoorbeeld eens per maand, op de laatste donderdag, friet gebakken. Uiteraard met iets erbij. “Dan maak ik soms zelf saté. Er zijn bewoners die naar de recreatiezaal komen, anderen nemen het eten mee naar hun woning. Dat kan ieder zelf beslissen.” De bewoners die naar de zaal komen weten dat te waarderen. “We hebben dan de tafel mooi gedekt. Ze blijven vaak langer zitten omdat het gezellig is.”

Stadlander waardeert wat hij doet, voor de corporatie is hij een van de pareltjes. Maar, benadrukt Arie: “je doet het nooit alleen, altijd samen. In Maartenshof zijn we met vijf vrijwilligers.”

Oekraïense kinderen

Niet alleen in Maartenshof helpt Arie, ook voor de Rehobothkerk aan de Westvest in smalstad Sint-Maartensdijk staat hij altijd klaar. “Daar is altijd wel iets te doen.” Iets is bescheiden uitgedrukt, zoals Arie nu eenmaal kis. Terloops noemt hij de uitbreiding met 150 vierkante meter van de kerk. “Daar hebben we de coronatijd voor gebruikt. We hebben het gebouw eens zo groot gemaakt.” Meedenken, meehelpen. “Ik heb er ook geschilderd”, lacht hij. In die kerk krijgen inmiddels Oekraïnse kinderen les. “Elke dag ga ik er wel even kijken.”

En oh ja, hij is ook nog eens 62 (!) jaar lid van Muziekvereniging Euterpe in zijn woonplaats. Hij speelt er euphonium. Arie van de Ree en Sint-Maartensdijk. Dat gaat goed samen!