Jeanne Vogelaars (bijna 93) woont al 65 jaar in de Jan Dercksstraat: “Ik ben tevreden”

Toeval bracht haar naar de Jan Dercksstraat. In 1958. Bijna een mensenleven geleden. Net als nu een tijd met een tekort aan woningen. Je moest als jong gezin een beetje mazzel hebben om aan een eigen plekje te komen. “De eerste 5 jaar van ons huwelijk woonden we bij mijn ouders in.” Zo ging dat toen. “Mijn vader had een bakkerij en kruidenierszaak bij de Stalenbrug, pal naast zaal Bellevue.”

Jeanne Vogelaars is er eens goed voor gaan zitten. Om haar levensverhaal te vertellen in haar comfortabele appartement met royaal balkon waar ze nog steeds zo tevreden over is. In wat nu Acaciapark heet. “Dit was een officierswijk destijds, sjiek hoor!”

Hogere militairen van de nabijgelegen Cort Heyligerskazerne maar ook van de Vliegbasis Woensdrecht woonden graag in de nieuwe huizen. Montagebouw of Blokkendoos kreeg het buurtje als bijnaam. Vanwege de indertijd, begin jaren ’50, bijzondere en vooruitstrevende prefabbouw, iets wat we nu inmiddels heel gewoon zijn gaan vinden.

‘Hier woonde een kapitein!’

Maar hoe kwam ze op deze plek terecht? “Mijn man Ger was timmerman op de vliegbasis. Hij deed er allerhande werkzaamheden. Op een gegeven moment had hij een dressoir gemaakt voor een sergeant. Die vroeg of hij nog iets voor hem kon betekenen. Waarop mijn man zei: met een huis.”

Blijkbaar had deze onderofficier iets in de pap te brokkelen want niet veel later mochten Jeanne en haar man de sleutels in ontvangst nemen. “Hier woonde een kapitein, mijn man ging er ’s ochtends om half 7 al naar toe.” Opgewonden als hij was om de woning in gebruik te nemen.

Nog steeds is Jeanne content met haar huis. De gedachte om te verhuizen kwam nooit op. Mensen die vaak van huis wisselen op zoek naar beter, Jeanne begrijpt er niks van: goed is goed. Inmiddels is haar man overleden en verloor ze ook haar oudste dochter. “Ze was pas 42.” Christel, haar tweede dochter, is haar steun en toeverlaat. Die is geboren en opgegroeid op deze plek.

Carnaval op een hotelkamer

Via haar dochter blijft Jeanne betrokken bij wat er gebeurt. Zo huurde Christel drie jaar geleden een hotelkamer boven de Bourgondiër op de Grote Markt. Zodat Jeanne de optocht vanaf een mooie plek kon bewonderen, want ze houdt van dat leutfeest. “We hebben altijd carnaval gevierd, bij de Raayberg met het Safari Kwartet en ’s maandags naar de Dubbelstraat.”

Ook als ze boodschappen doet met haar dochter zorgt die ervoor dat haar moeder ziet wat er in de stad verandert. “Dan doen we altijd een rondje Berrege.” Zoals langs het Piusplein. “Dat knapt wel op zeg en de Vijverberg ook.” Jeanne is goed bij de les, dat is duidelijk. Ze hoopt nog lang op haar plekje te blijven. “Als ik maar helder blijf hé!”

Tekst gaat verder onder de foto.

Sinds een jaar krijgt ze ook hulp vanuit de WMO bij haar huishouden. Tot die tijd deed ze alles nog zelf. Geen wonder, want tot haar 81^e hielp ze anderen in de huishouding. Met schoonmaken. “Ik heb toen een lichte TIA gekregen, daar ben ik wel goed van hersteld, maar met werken was het klaar.”

Dochter Christel lacht er hartelijk om: “Anders werkte ze nu nog.” Ze kent haar moeder maar al te goed: “Ma is verder nog nooit ziek geweest, geen griep, geen corona, helemaal niks.” Jaren achtereen poetste Jeanne met een buurvrouw ook de hal in haar complex. “Nu komt er een schoonmaakbedrijf”, zegt ze.

Altijd plezier onder elkaar

Jeanne zag in haar lange leven veel veranderen, ook de plek waar ze zo graag woont. “Er kwamen allerlei culturen hier wonen.” Er ontstonden spanningen, de wijk was een tijdje berucht zelfs. “Maar onder mekaar hebben we het altijd gezellig gehad, ik heb nooit ruzie gehad.” Jeanne is niet de enige die met plezier woont in de Jan Dercksstraat. “Mijn buurvrouw heb ik ook al 48 jaar.”  

In dat jonge wijkje waar gezin Vogelaars neerstreek in ’58 was destijds nog een eigen winkelcentrum. Met een slager, een Spar, een sigarenwinkeltje, ze zijn allemaal weg. De woningen van toen zijn verruild voor nieuwbouw. Alleen de appartementen langs de Jan Dercksstraat bleven staan: 90 in totaal verdeeld over vijf blokken. “In 2000 zijn ze allemaal grondig gerenoveerd.” Binnen is het dan ook aangenaam vertoeven, merkt de bezoeker meteen in de opvallend ruime woning.

Groot onderhoud

Nu vindt er weer onderhoud plaats. Het schilderwerk van de vijf woonblokken wordt onder handen genomen. “We geven ze nieuwe kleuren: aarde en groen, passend bij de omgeving”, vertelt projectleider Martijn Buscop van Induco die deze werkzaamheden uitvoert. Tegelijk worden de portieken opgefrist en de brandveiligheid wordt verbeterd. “Het verduurzamen is al gebeurd. Wel controleren we de spouwmuurisolatie die in het verleden al is aangebracht. Waar nodig brengen we extra isolatie aan.” De huidige dakbedekking van de balkons is verouderd en geeft her en der lekkage. Deze wordt vervangen. In december 2022 is het werk begonnen, afhankelijk van het weer is het eind maart al weer klaar.