Deze twee bekende gezichten gaan met pensioen: gebiedsbeheerders Gerrit en Theo

Meestal trekken ze met zijn tweeën er op uit. Naar ‘hun’ huurders, de bewoners van de honderden woningen in de binnenstad. Die voor grote en kleine vragen en problemen een beroep doen op deze twee gebiedsbeheerders. “We zijn de spinnen in het web,” lachen ze. “We vullen elkaar goed aan.” Nog eventjes. Want de twee stoppen: ze gaan allebei binnen twee weken met pensioen. Ze zijn zelfs op de dag af even oud! Alhoewel: “Gerrit is een uur ouder dan ik.” De grijns van Theo die er op volgt laat zich niet in woorden vastleggen.

De Karmel
66 Jaar en 10 maanden, dat is nu nog de wettelijke pensioenleeftijd. Ze vinden het alletwee prima zo, want ze werken vanaf hun 15e (Theo) en 16e (Gerrit) jaar, waarvan de laatste jaren bij Stadlander. Beiden begonnen op latere leeftijd bij de corporatie. Gerrit kwam 16 jaar geleden van groothandel Thijs. Na de overname door Sligro voelde hij zich er niet meer thuis. “Ik kende iemand bij woningstichting Soomland. Die tipte me, dat er een huismeester met pensioen ging.”

Hij ging praten, liep een dagje mee en kon beginnen als huismeester op De Karmel aan de Halsterseweg en bij De Gelder aan de Zuid-Westsingel. Een pittige uitdaging, waar hij toch tevreden op terugkijkt. “Gewoon jezelf zijn.” En vooral duidelijk zijn. Want huurders kunnen met de meest uiteenlopende vragen bij de gebiedsbeheerder aankloppen. Wat ze er zelf van vinden is niet van belang. “We blijven serieus en professioneel.”

Huismeester
Dat weet ook Theo maar al te goed. Na 39 jaar bij KPN werd hij bij een reorganisatie boventallig verklaard. “Dat deed pijn.” Gelukkig zag hij al snel de vacature bij Stadlander. “Ik was gewend met mensen om te gaan.” Zo werd hij 7 jaar geleden huismeester van de Heiningen-flats. Een hele klus, deze 3 grote woongebouwen. Hij had er zijn eigen kantoor, om direct contact met de bewoners te kunnen onderhouden. Na ruim 5 jaar op de Heiningen-flats werd Theo de directe collega van Gerrit, die inmiddels de binnenstad als werkterrein had.

Centrum Bergen op Zoom en honderden huurwoningen­? Waar dan? Gerrit kan dat als voormalig Soomland-medewerker uitstekend duiden. “Soomland had heel veel kleinere, maar ook grotere woongebouwen in de stad.” Van drie woningen in de Minderbroederstraat tot bijvoorbeeld de 111 appartementen van de Zoomflat. Elk met zijn eigen karakter, met zijn eigen huurders. “Ik was er verbaasd over hoeveel het er zijn,” bekent Theo eerlijk.

Altijd Stadlander
Hun thuisbasis is het kantoor aan de Rooseveltlaan. Maar in De Zoomflat kunnen ze tussendoor ook even ‘landen’ in een klein kantoortje. Dat ze bekende gezichten zijn, merken ze ook buiten werktijd maar al te goed. Maar al te vaak worden ze aangesproken. “Je bent altijd ‘Stadlander’ voor de mensen.” Of het nu om een kapot lampje gaat of overlast van de buren. “Wat dat betreft zijn mensen wel veranderd. Ze worden steeds mondiger, klagen sneller.”

Als er iets speelt tussen buren, vragen de gebiedsbeheerders nadrukkelijk of bewoners echt willen dat ze in actie komen. “Als wij erbij komen is dat vaak olie op het vuur, weten ze.” Maar gelukkig zijn huurders vaak ook heel blij met de twee. Al regelen ze maar iets kleins, zoals het vervangen van een kapotte lamp. Of alleen maar luisteren. “Ook dat hoort bij ons werk.”

Maar dat laten ze binnenkort achter zich. Alhoewel. Maar al te graag bieden ze zich nu al aan als vrijwilliger. Om tijdens de Vastenavend mee te helpen bij het versieren van de Gertrudishof of, zoals Bergenaren nog steeds vaak zeggen: d’n Erremeblok. Daar komen de prins en z’n ‘gevolleg’ elk jaar op bezoek. “Dat is zo speciaal om te doen! Als ze ons bellen, zijn we er!” Dat klinkt als een mooie belofte bij dit afscheid!

Door weer en wind op de fiets naar huurders toe