Het rijke verleden van Gageldonk West

Schermafbeelding 2018-12-03 om 13.10.32

‘Er werden plaatjes gedraaid en dansavonden georganiseerd’ 

Het verhaal van Jeannie Mulder en Jan Nuijten

Het Piusplein en omgeving was de buurt van hun jeugd. De wijk roept bij Jeannie Mulder en Jan Nuijten nog steeds warme gevoelens op. Voor Jeannie en Jan is Gageldonk-West vertrouwd gebied, tot op de dag van vandaag. Rinus, de broer van Jan, woont er in het ouderlijk huis. Dat doet hij al 61 jaar. Geregeld komen ze in de Iepstraat bij Rinus op bezoek. Jeannie en Jan hebben de wijk zien groeien en bloeien. ,,Alles wat je nodig had, kon je op het plein kopen.’’

FOTOGRAFISCH GEHEUGEN

Het was in de herfst van 1955 dat het gezin Mulder in de wijk neerstreek. Vanuit de Steenbergsestraat waar pa een textielzaak had. Pa zette de winkel voort op de hoek van de Berkstraat en Gentiaanstraat, in het hart van de nieuwe wijk. Een buurt met veel jonge gezinnen en meer kansen. Jeannie (74) woonde er graag. Doordeweeks zat ze op kostschool, in Oudenbosch. Een fotografisch geheugen heeft ze. Nog precies weet ze winkels van het eerste uur te herinneren. In de Kamperfoeliestraat bijvoorbeeld.

BADHUIS

Groenteboer Franken, de kruidenierswinkel van Baaten, drogisterij Borghouts, slager Jan van Giels, ze komen allemaal voorbij in haar verhaal. Een Groene Kruis-gebouw was er ook. En niet te vergeten een openbaar badhuis, in de Balsebaan. Zelf kwam Jeannie daar niet. ,,Wij hadden thuis een douche. Maar veel mensen in kleine huisjes niet.’’ Het is een ander Bergen op Zoom dat Jeannie oproept. Neem de Herman Leusstraat. ,,Ook daar had je vijf winkels.’

‘‘Wij hadden thuis een douche. Maar mensen in kleine huisjes niet.’

IDEALE PLEK

Jan (75) kwam in de zomer van 1957 in de Iepstraat wonen. Ook hij verhuisde vanuit de binnenstad naar de nieuwbouwwijk. Heimwee naar de Blauwehandstraat heeft Jan nooit gehad. De nieuwe buurt was een ideale plek om op te groeien. ,,Je kon voetballen op straat, fietsen, vliegeren, wat je maar wilde.’’ Janus Nuijten en Marie Kools kregen twaalf kinderen. Aan tafel was het knokken voor de gehaktbal.

DOORGAAND VERKEER

De Prelleweg was in die dagen de doorgaande route voor het autoverkeer, naar Antwerpen en Zeeland. Het viaduct over het spoor was er eerst nog niet. ,,Je stak over bij de Zwarteweg.’’ Ook Jan weet de wijk van vroeger op te roepen, alsof het gisteren was. Soms doet Rinus een duit in het zakje. De parfumfabriek aan de Balsebaan komt langs. Wat Jan ook nog goed weet te herinneren: kort na de bouw zakte het dak van het rijtje woningen aan de Iepstraat in. ,,Als aankomend timmerman zag ik precies hoe het niet moest.’’

HET PIUSPLEIN

Jeannie maakte de ontwikkeling van het Piusplein van nabij mee. ,,Ik werd ’s ochtends uit mijn bed geheid.’’ In de zomer van 1960 werd begonnen met het karwei. De oplevering vond twee jaar later plaats, in de herfst. Weer volgt een indrukwekkende reeks middenstanders, alsof Jeannie een platenboek omslaat. Kapper Schot, drogist Oerlemans, de boekhandel van Janssen, schoenhandel Verbraak, vishandel Toet, Jamin, de Spar, ooit waren het bloeiende zaken.

JEUGDCLUBS

De textielzaak van Mulder mocht ook niet over klandizie klagen, zeker niet nadat de winkel werd uitgebreid met een postagentschap. ,,Mensen kwamen bij ons hun AOW halen, contant. En voor de deur stond een telefoon.’’ Café Riche werd druk bezocht. Jan kwam er nog wel eens. ,,Om een potje te biljarten.’’ Ook de jeugdclubs in buurthuis De Kastanje boden vertier. Parcival en Orion heetten ze. Jeannie was een vaste gast. ,,Er werden plaatjes gedraaid en dansavonden georganiseerd. De twist, rock and roll kwam op, ach, het was zo’n leuke tijd.’’

‘Er was een groot koor dat prachtig zong.’

VONK

Drie katholieke lagere scholen waren er in de wijk. De Heilig Hart, de Fatima en de Pius X. De kerk zat nog vol. Jeannie herinnert zich Kapelaan Mouwen. Ook de naam Van Goethem valt. Rijntjes, nog een priester. Vijf missen per dag waren er. ,,Met ‘s ochtends een hoogmis om negen uur. Er was een groot koor dat prachtig zong.’’ Jeannie en Jan werden een stel. De vonk sloeg over met Vastenavend, in het Provoosthuis.

ANKERPLEK

Na hun huwelijk in 1969 verhuisden ze naar Huijbergen. Daar wonen ze nog steeds, in hetzelfde huis. Rinus in de Iepstraat blijft hun vaste ankerplek. De tijd staat een beetje stil in het huis van Rinus. Alsof vader Janus en moeder Marie net even de deur uit zijn. De plakboeken op tafel versterken de nostalgie. Jeannie en Jan zijn blij met de hernieuwde bloei van de buurt. ,,Wij zijn mensen van het verleden. Maar het is mooi dat er weer naar de toekomst kan worden gekeken.’’

Lees voor