Kees Bronkhorst: ‘Eten verbindt: niet ik, niet jij, maar wij’

Het is alweer vijf jaar geleden dat Kees Bronkhorst (70) de deuren van restaurant Fort Smakelijk opende. Een droom die is uitgekomen. Zijn kookkunsten combineren met de hulp voor anderen. Dat is waar chef-kok Kees energie van krijgt. Andere mensen blij maken doet hij niet alleen met heerlijke gerechten, maar ook met een mooi ingericht restaurant, waar iedereen welkom is.

Wat hij in ons gesprek meerdere keren benadrukt: “Hier zit de vrouw van de notaris naast de vrouw van een aannemer en tegenover iemand van de voedselbank. Eten, dat doen ze allemaal samen.” Kees vertelt met passie over zijn restaurant, waar hij het liefst nog veel meer bewoners van Fort-Zeekant wil verwelkomen.

Restaurant voor iedereen

De mooi ingedekte tafels, prachtig gestreken lakens en sfeervolle kaarsen geven de uitstraling van een chique restaurant. Toch kun je hier op de dinsdagen en donderdagen al voor vier tot zes euro aan tafel aanschuiven.

Kees: “In mijn carrière als chef-kok heb ik over de hele wereld in verschillende keukens op hoog niveau gekookt. Hier ben ik ook vaak met mijn neus op de feiten gedrukt. Er is een enorme kloof tussen arm en rijk. In dit restaurant in Fort-Zeekant wil ik op hoog niveau koken, maar wel voor iedereen!”

Hij had de avond van zijn leven. Dan is mijn dag gemaakt

Kees komt met een mooi voorbeeld van een man die in echtscheiding lag. In de vakantie paste hij op zijn zoontje, maar geld om iets leuks te doen, dat was er amper. Kees: “Ze besloten hier te komen eten. Vader en zoon, slechts een paar straten van hun huis vandaan. Ik hoor dat kindje het nog zeggen: ‘pap, we zijn uit eten’. Speciaal voor dat mannetje heb ik wat pannenkoeken en frietjes op tafel gezet. Hij had de avond van zijn leven. Dan is mijn dag gemaakt!”

De buurt verbinden

Kees hoeft het op zijn 70-jarige leeftijd helemaal niet voor het geld te doen. Dat is ook nooit de insteek geweest van zijn Fort Smakelijk. Kees: “We willen mensen blij maken! En met elkaar verbinden door samen te genieten van lekker eten. In de warmste week van het jaar organiseerden we achterop het plein een barbecue voor zo’n honderd mensen. Het was alleen al te warm om te zitten, dus hadden we alle tafels in de schaduw gezet. Wij waren vooral bezig het iedereen naar z’n zin te maken. Dan is het achteraf zo fijn om bedankmails te ontvangen van mensen die lof uitspraken voor ons enthousiaste werk. Dat is reden genoeg om te blijven doen wat we doen, en dat is mensen opvrolijken.”

Dit is zo dankbaar werk

Fort Smakelijk is er niet alleen als restaurant. Je kunt er deelnemen aan kookworkshops, met scholieren koken en iedere tweede vrijdag van de maand aanschuiven voor een themabuffet.

Kees: “We organiseren hier echt van alles, van mosselfeesten tot een Indisch buffet. We moeten iets commercieels doen om het sociale aspect in tact te houden. Dit is een particulier initiatief. Er wordt hier gewerkt. Met de chef werk ik al negentien jaar samen. Van oudsher is hij gewend om in topkeukens wereldwijd te werken. Hier staat hij voor vier tot zes euro te koken voor mensen met een kleine beurs en organiseren we een benefietdiner voor Kika. Dat is een groot verschil, maar dit is zo dankbaar werk.”

Eten met de wijk

Kees ziet al jaren veel dezelfde mensen in zijn restaurant. “Soms komen er nieuwe gezichten bij of we zien ze een tijdje niet meer binnenstappen, maar over het algemeen zijn het bekenden die hier eten.”

Toch valt het Kees op dat lang niet alle mensen uit Fort-Zeekant zijn restaurant weten te vinden. Dat vindt hij jammer. “Het is niet altijd makkelijk om te ondernemen in deze wijk. Mensen associëren de school die eerder op deze plek zat, met veel geluid en denken dan een restaurant ook tot ’s avonds laat geopend is, met muziek. Daar was de buurt zeker in het begin niet gecharmeerd van. Toch wil ik hier het tegendeel bewijzen”

Kees: “Op dinsdag en donderdag eten we hier met mensen uit de wijk. Wel als mensen zich van tevoren aanmelden. We hechten waarde aan duurzaam ondernemen en schillen zoveel aardappelen als we nodig hebben.”

Aan de lange tafels raken mensen met elkaar in gesprek. Dan is het niet ik, niet jij, maar wij!

Om half zes is het inloop en om zes uur serveren ze het diner op tafel. Alles is dagelijks vers bereid en iedereen kan aanschuiven voor een dagmenu van vier tot zes euro. Wat er op het menu staat? Dat verschilt per dag en kan een vers stukje vlees, verse aardappelen, verse soep en dessert.

“Wel met een culinair randje. Als iemand iets niet lust, dan verzinnen we een alternatief. Aan de lange tafels raken mensen uit de wijk met elkaar in gesprek. Elke keer valt me op dat eten doet verbinden: niet ik, niet jij, maar wij. Op klokslag negen sluiten we de deuren en kletsen we met het personeel na over de fijne momenten van die dag in het restaurant.”